Skýrslur

Greining á magni lífrænna áburðarefna á Íslandi og tækifæri til aukinnar nýtingar

Útgefið:

15/04/2022

Höfundar:

Jónas Baldursson, Eva Margrét Jónudóttir, Magnús H. Jóhannsson

Styrkt af:

Markáætlun Rannís 2020 - Samfélagslegar áskoranir

Tengiliður

Jónas Baldursson

Verkefnastjóri

jonasb@matis.is

Lang stærstur hluti akuryrkju er keyrður áfram með notkun tilbúins áburðar. Helstu næringarefnin sem litið er til í áburði eru nitur (N), fosfór (P), kalí (K), kalk (Ca) og brennisteinn (S) ásamt fjölmörgum snefilefnum. Lífrænn úrgangur inniheldur þessi sömu næringarefni en er ekki besti áburður sem völ er á hvað varðar styrk næringarefna eða kostnaðar við nýtingu. Í ljósi þess að verð á tilbúnum áburði hefur tvöfaldast milli ára, að um takmarkaðar auðlindir er að ræða og óumhverfisvæna framleiðslu hans, þá er lífrænn úrgangur og hliðarafurðir vinnsla orðnar enn mikilvægari auðlindir sem vert er að nýta í auknum mæli.

Rannsóknar- og nýsköpunarverkefnið Sjálfbær áburðarframleiðsla – heildstæð nálgun á hringrásar- hagkerfi var styrkt af Markáætlun Rannís í byrjun árs 2021 þar sem samstarfshópurinn kannar leiðir til að nýta staðbundnar lífrænar auðlindir, aukaafurðir úr ýmiskonar framleiðslu og ferla til að framleiða sjálfbæran áburð fyrir íslenskan landbúnað og landgræðslu. Þessi skýrsla er einn liður í verkefninu þar sem gerð var úttekt á þeim lífræna úrgangi sem fellur til á Íslandi, bæði út frá magni og næringarsamsetningu.

Markmið þessarar skýrslu voru eftirfarandi:
– Að bera kennsl á og reikna út magn lífræns úr- gangs sem fellur til á Íslandi og gæti nýst í framleiðslu á áburði. reikna út magn lífræns úrgangs sem fellur til á Íslandi og gæti nýst í framleiðslu á áburði.
– Að reikna út magn næringarefna (NPK) í lífrænum úrgangi samkvæmt mælingum sem framkvæmdar voru í verkefninu ásamt innlendum og erlendum heimildum þar sem upplýsinga vantaði.
– Að koma með tillögur og greina hvar helstu tækifæri liggja í aukinni notkun á lífrænum úrgangi til áburðarframleiðslu á Íslandi.

Magn lífræns úrgangs frá dýrum var reiknað út frá fjölda dýra, fóðurþörfum þeirra og fóðurnýtingu. Við útreikninga á magni annarra lífrænna efna var stuðst við bókhald Umhverfisstofnunnar. Næringarinnihald lífrænna hráefna var fundið út ýmist með efnamælingum, heimildaleit eða hvoru tveggja.

Niðurstöður þessa verkhluta varpa ljósi á tækifæri til aukinnar nýtingar lífræns úrgangs til áburðar og þeim fyrirstöðum sem eru til staðar. Niðurstöður gefa til kynna að heildarmagn NPK næringarefna í lífrænum úrgangi sem fellur til á Íslandi eru í svipuðu magni og í innfluttum tilbúnum áburði en magn niturs er þó töluvert lægra. Hvað varðar tækifæri til aukinnar nýtingar ber helst að nefna fiskeldisseyru, sláturúrgang og alifuglaskít. Lífrænn úrgangur er oftast vatnsríkur og styrkur næringarefna lágur. Því þarf meira magn úrgangs með tilheyrandi flutningskostnaði eða frekari vinnslu til að fá svipuð áhrif og með innfluttum tilbúnum áburði.

Skoða skýrslu

Ritrýndar greinar

Erfðablöndun villts íslensks lax (Salmo salar) og eldislax af norskum uppruna

Erfðablöndun við eldislax getur breytt erfðasamsetningu villtra stofna, leitt af sér breytingum í lífsögulegum þáttum og jafnvel valdið hnignun stofna. Á Íslandi er sjókvíaeldi á laxi af norskum uppruna vaxandi atvinnugrein. Framleiðsla á eldislaxi hefur farið úr því að vera nánast engin árið 2010 upp í 43.000 tonn árið 2022. Samkvæmt núgildandi ráðgjöf Hafrannsóknastofnunar (áhættumat erfðablöndunar) er talið að hægt sé að ala 106.500 tonn af frjóum laxi án þess að það valdi neikvæðum áhrifum á nytjastofna villtra laxa.

Í erfðarannsókn frá 2017, þar sem notast var við 15 örtungl (e. microsatellites), fundust merki um erfðablöndun í ám í nálægð við sjókvíaeldi á Vestfjörðum. Í þessari rannsókn voru laxasýni tekin í ám hringinn í kringum landið og sýnafjöldi var tæplega tíu sinnum meiri. Alls voru 6.348 laxaseiði úr 89 ám rannsökuð og áhersla lögð á svæði í nálægð við sjókvíaeldi.

Flest sýni tilheyrðu hrygningarárgöngum 2014-2018 þegar framleiðsla á eldislaxi var um 6.900 tonn að meðaltali. Sýni voru erfðagreind með 60.250 samsætum (SNP-erfðamörkum) og erfðaupplýsingar 250 eldislaxa nýttar til samanburðar. Stuðull erfðamunar (FST) milli íslenskra laxa og eldislaxa var 0,14 að meðaltali (miðað við 34.700 SNP) og 0,62 fyrir þau erfðamörk sem sýndu mestan aðskilnað milli hópanna tveggja (196 SNP). Erfðablöndun var greind með fjölþáttagreiningu (PCA) og í líkönum forritanna ADMIXTURE, STRUCTURE og NewHybrids.

Alls greindust 133 fyrstu kynslóðar blendingar (afkvæmi eldislaxa og villtra laxa) í 17 ám (2,1% sýna, innan 18% áa). Eldri blöndun (önnur kynslóð eða eldri) greindist í 141 seiðum í 26 ám (2,2% sýna, innan 29% áa). Fyrstu kynslóðar blendingar voru algengari á Vestfjörðum en Austfjörðum sem er í samræmi við að eldið á Austfjörðum hófst síðar og hefur verið umfangsminna.

Erfðablöndun greindist yfirleitt í minna en 50 km fjarlægð frá eldissvæðum en nokkrir blendingar fundust í allt að 250 km fjarlægð. Aftur á móti var eldri erfðablöndun tíðari á Austfjörðum en Vestfjörðum og tengist líklegast eldinu sem þar var starfrækt í byrjun þessarar aldar. Eldri erfðablöndun var mest áberandi í Breiðdalsá og greindist í 32% (72 af 228) seiðanna. Þörf er á frekari rannsóknum á kynslóðaskiptingu blendinga, umfangi og orsökum dreifingar eldri blöndunar.

Rannsóknin greindi sem fyrr segir áhrif frá upphafsárum núverandi eldis, meðan framleiðslumagn var lítið, og eldri tilrauna í sjókvíaeldi. Niðurstöðurnar í þessari skýrslu sýna að erfðablöndun hefur orðið við hlutfallslega lítið eldismagn.

Ritrýndar greinar

Novel biomaterials and biotechnological applications derived from North Atlantic sea cucumbers: A systematic review.

In book: The World of Sea Cucumbers, Challenges, Advances, and Innovations. 1st Edition, pp. Editors: Annie Mercier, Jean-Francois Hamel, Andrew Suhrbier, Christopher Pearce. ISBN: 9780323953771.

Skýrslur

Litur á ofurkældum tálknum

Útgefið:

15/07/2020

Höfundar:

Gunnar Þórðarson, Margrét Geirsdóttir og Sigurjón Arason

Styrkt af:

AVS Rannsóknasjóður í sjávarútvegi

Tengiliður

Gunnar Þórðarson

Svæðisstjóri

gunnar.thordarson@matis.is

Litur á tálknum hefur um langan tíma verið notaður til að meta ferskleika á fiski, en þekkt er að við geymslu breytist litur og þau dökkna. Þegar ofurklæling á laxi var tekin upp sem bætti gæði framleiðslu, fylgdi böggull skammrifi aðferðinni þar sem tálknin dökknuðu við kælinguna; en litabreytingin getur valdið erfileikum á markaði og gefið  ranglega til kynna að ferskleiki sé ekki nægilega góður.

Það var því mikilvægt að fá svör við því hvers vegna þessi litabreyting á sér stað við ofurkælingu, sem er skilgreind sem kæling undir 0 °C og minna eða jafnt og en 20% af vatnsinnihaldi vöðvans sé frosið. Rannsóknarspurningin var því hvort það væri saltið eða kuldinn í  kælimiðli sem orsökuðu litabreytingu. Niðurstaða verkefnisins er ótvírætt að kælingin er orsakavaldur og litur tálkna breytist við að frjósa við kælingu sem er miðuð við að kælimiðill sé -2,5 °C og kælitími um 80 mínútur. 
____

The colour of the gills has long been used to evaluate the freshness of fish, but it is known that during storage, the colour changes and they darken. When super chilling of salmon was introduced which improved the quality of production, a problem followed by the gills darkening during chilling; but the colour change can cause difficulties in the market and incorrectly indicate that freshness is not satisfactory.

It was therefore important to obtain answers as to why this discoloration occurs during supercooling, which is defined as cooling below 0 ° C and less or equal to 20% of the water content of the muscle being frozen. The research question was whether it was the salt or the cold in the refrigerant that caused the colour change.The result of the project is unequivocally that the cooling is the cause and the colour of the gills changes when it freezes during cooling, which is based on a refrigerant of -2.5 ° C and a cooling time of about 80 minutes.

Skoða skýrslu

Skýrslur

Cross-ownership in the Icelandic seafood industry and the potential effects on UK supply: A Matis report for Seafish and the Grimsby Seafood Cluster

Útgefið:

22/11/2023

Höfundar:

Jónas R. Viðarsson, Gunnar Þórðarson

Styrkt af:

SEAFISH

Tengiliður

Jónas Rúnar Viðarsson

Áherslusviðsstjóri

jonas@matis.is

This report is commissioned by Seafish and the Grimsby seafood cluster in the UK with the aim to get and overall understanding of connections and dependencies in ownership of the largest seafood companies in Iceland, and how these can potentially affect supply to the UK.

Quota consolidation has been a feature of Iceland‘s fisheries sector since 1991, when the government introduced individual transferable quotas (ITQs) across all species. This allowed some companies to buy up quotas from others, and catch them in a way which, in theory, ought to be more efficient. The concept is that overall economic return from the resource will be maximised by allowing for such optimisation. Now, almost three decades later, the economy of scale has resulted in extreme consolidation across the seafood sector, where smaller companies have merged into larger ones or been bought up by the big vertically integrated seafood companies.

The catching and processing sectors have been going through major development phase in recent years, as vessels and processing technologies have advanced and become much more efficient. This however comes with a price tag that only the larger companies can afford, which in return has escalated consolidation. As example, in 1991 the ten largest companies owned 24% of the overall quota in cod-equivalent but have now possession of 52% of the quota; and the twenty largest companies own 72%.

In order to maintain diversity in the industry and to avoid ending up with only a handful of companies possessing the entire quota, the government placed a cap (quota ceiling) on how much individual companies are allowed to own of the quota. For the main ITQ system this cap is 12% in cod-equivalent and for the coastal fleet (vessels below 15 meters) the quota ceiling is at 5%. However, at present, if a company holds a stake of less than 50% in another firm, that latter firm’s quota holdings do not count towards the quota ceiling. As results, many of the larger companies have now cross-ownership that are not very transparent. Clusters of connected companies have therefore emerged, which are dependent on each other. 

In the spring of 2019, the government formed a committee that was to review and suggest on how “connected companies” should be defined with regard to the quota ceiling. The committee returned its suggestions in end of 2019. The main results were that majority ownership should still be needed to count quotas against the ceiling. Increased transparency is however suggested, obligating companies that possess more than 6% of the quota (2.5% of the coastal fleet quota) to disclose cross-ownership with the Directorate of fisheries. 

This report gives a brief overview of cross-ownership and dependencies between the largest seafood companies in Iceland and concludes how these may affect supply to the UK, particularly in regard to supplies of fresh whole fish. The report also provides information on major investments that have occurred in the last few years that are likely to effect supply of fresh whole fish to UK.

Skoða skýrslu

Skýrslur

Supply Chain Network analysis and recommendations for improved logistics within the SUPREME project

Útgefið:

18/09/2023

Höfundar:

Jónas Baldursson, Jónas R. Viðarsson, Magnus Stoud Myhre & Valur N. Gunnlaugsson

Styrkt af:

The research council of Norway (project nr. 970141669)

Tengiliður

Jónas Rúnar Viðarsson

Áherslusviðsstjóri

jonas@matis.is

This report provides an overview of the main findings of work package 1 in the SUPREME project, which is funded by the Norwegian Research Council (Forskningsrådet). The primary objective of the project is to increase the resource utilization and value creation from whitefish rest-raw materials from the Norwegian sea-going fleet into valuable ingredients and WP1 focuses on mapping and logistics management. WP1 has previously published a report on supply chain process mapping, and this report follows up on that work by presenting a Supply Chain Network analysis and providing recommendations for improved logistics to increase utilisation of rest-raw materials (RRM) from the Norwegian sea going fleet.

The total utilisation of whitefish is fairly good compared to most other countries, but it is still possible to improve. The report provides and overview of where, when and in what format whitefish is landed in Norway, and the extent of current RRM utilisation. The whitefish landings are mostly concentrated over just a three-month period (February – April) and overwhelming majority of the catches are landed in just a handful of municipalities. It is therefore evident that in order to increase utilisation the focus should be on improvements where most of the raw material is available. Major part of the catches of the sea-going fleet is landed frozen, headed and gutted; and then exported in the same format. Much of the heads and viscera are not landed in these cases, and other raw materials do not become available in Norway. It is difficult for the sea-going fleet to make changes on their supply chain, as for example onboard technology, human resources and storage space limits the possibilities to preserve and land heads and viscera. In addition, the logistics are also very challenging in Norway.

Among the solutions suggested in this report is for the authorities to provide additional incentives for landing RRMs, particularly in the municipalities with significant whitefish landings. This could for example be in the form of adding to the infrastructure in the harbours, or by facilitating that a collector vessel would tranship RRMs to land. Probably the most practical and applicable solution identified in the report is however a rather “low-hanging fruit” that concerns improving information sharing between the different links in the supply chain. Sharing information between the fishing vessels and the processing companies would have mutual benefits in increasing revenue and increasing utilization. 

Skoða skýrslu

Skýrslur

Summary report of a digestibility trial with Atlantic salmonin seawater

Útgefið:

12/09/2023

Höfundar:

Wolfgang Koppe, Sven-Ole Meiske, Georges Lamborelle and David Sutter

Styrkt af:

TripleNine A/S

Tengiliður

Georges Lamborelle

Stöðvarstjóri tilraunaeldisstöðvar

georges@matis.is

Þessi skýrsla er lokuð / This report is closed.

Skoða skýrslu

Skýrslur

Effect of different raw materials on diet attractivity for the whiteleg shrimp

Útgefið:

31/08/2023

Höfundar:

Simon Herrig, David Sutter, Wolfgang Koppe, Sven-Ole Meiske & Georges Lamborelle

Styrkt af:

Calanus A/S

Tengiliður

Georges Lamborelle

Stöðvarstjóri tilraunaeldisstöðvar

georges@matis.is

Þessi skýrsla er lokuð / This report is closed.

Skýrslur

Whiteleg shrimp (Penaeus vannamei) growth trial in saltwater

Útgefið:

29/08/2023

Höfundar:

David Sutter, Wolfgang Koppe, Sven-Ole Meiske & Georges Lamborelle

Styrkt af:

Berg & Schmidt GmbH & Co. KG

Tengiliður

Georges Lamborelle

Stöðvarstjóri tilraunaeldisstöðvar

georges@matis.is

Þessi skýrsla er lokuð / This report is closed.

Ritrýndar greinar

Thermal-Induced Autolysis Enzymes Inactivation, Protein Degradation and Physical Properties of Sea Cucumber, Cucumaria frondosa

Tengiliður

Margrét Geirsdóttir

Verkefnastjóri

mg@matis.is

The main objective is to effectively denature the autolysis enzymes of C. frondosa on the premise of avoiding the quality deterioration caused by overheating. The effects of the different thermal treatments (blanching at 40–80 °C for 45 min, boiling and steaming at 100 °C for 15–120 min) on the cooking yield, moisture content, protein degradation, texture, and enzyme inactivation were studied, and the inner relationship was investigated by multivariate analysis. The autolysis enzymes of C. frondosa were thermally stable and cannot be denatured completely by blanching. Boiling and steaming could efficiently inactivate the enzymes but overheating for 60–120 min reduced the cooking yield and texture quality. Boiling at 100 °C for 45 min was suitable for pre-treatment, with cooking yield of 70.3% and protein content of 78.5%. Steaming at 100 °C for at least 30 min was preferable for long-term storage and instant food, in which the relative activity was only 3.2% with better palatability.

IS