Flokkur: Fréttir

Sveinn Margeirsson, forstjóri Matís, hefur látið af störfum eftir 8 ára starf. Matís er öflugt félag með sterkan mannauð. Stjórn Matís þakkar Sveini fyrir hans framlag til félagsins. Undir hans stjórn og með aðkomu öflugs starfsfólks, hugviti þeirra og þekkingu, hefur Matís vaxið.

Oddur Már Gunnarsson er starfandi forstjóri frá og með deginum í dag. Frekari upplýsingar veitir Sjöfn Sigurgísladóttir, stjórnarformaður Matís.

Miðvikudaginn 12. desember 2018 verður Dr. Ira Levine, forseti Algae Foundation og prófessor við University of Southern Maine með kynningu á þörungum og þörungaræktun.

Eitt af markmiðum heimsóknar Dr. Ira Levine til Íslands er að koma á tengslum milli aðila í þörungarræktun í Maine og Íslandi. Algae Foundation býður upp á frítt kennsluefni sem hann mun kynna sem og miðla af reynslu sinni. Haldnir verða tveir fyrirlestrar, annar með áherslu á stórþörunga og hinn á smáþörunga.

Nánari upplýsinar um viðburðinn má finna hér.

Nú rétt í þessu lauk mögnuðum þætti í fréttaskýringaþættinum Kveik sem sýndur er á RÚV á þriðjudagskvöldum. Að þessu sinni var fjallað um plast, bæði örplast og plast sem til að mynda fuglar og önnur dýr hafa étið.

Augu ráðamanna víðs vegar um heiminn hafa verið að opnast hvað varðar ógnina sem okkur stafar af plasti. Til að mynda stefnir Evrópusambandið á stórátak í þessum málum og ljóst þykir að næstu rannsóknaáætlanir, þá sérstaklega sú sem hefst 2021, muni taka mið af þessum áherslum.

Það fór sjálfsagt ekki framhjá neinum hversu mikið áfall það var fyrir Sigríði Halldórsdóttur hjá RÚV að sjá niðurstöður rannsókna Matís á vatni frá þvottavélum, vatni sem fer beinustu leiði niður í niðurföllin hjá okkur og út í sjó. Matís hefur verið öflugur þátttakandi í rannsóknum og umfjöllun um þessi mál undanfarin ár og hefur fyrirtækið, ásamt samstarfsaðilum, beitt sér fyrir því að málefni plastmengunar, þá sérstaklega örplasts, fái aukið vægi.

Matís hefur byggt upp öfluga innviði og þekkingu til rannsókna á plasti í umhverfinu, tekið þátt í rannsóknaverkefnum á plasti, er þátttakandi í samráðsvettvangi stjórnvalda um aðgerðaráætlun í plastmálefnum og mun leiða verkefni innan formenskuáætlunar Íslands í Norrænu ráðherranefndinni 2019-2021 en það verkefni mun fjalla um að byggja upp grunn til að stunda rannsóknir og vöktun á plasti, svo fátt eitt sé nefnt.

Plastmengun er raunveruleg ógn við lífríki sjávar. Við Íslendingar eigum mikið undir lífríki sjávar enda hefur sjávarútvegur verið okkar helsta atvinnugrein undanfarna áratugi. Það er því mikilvægt að þekking sem til staðar er sé nýtt til hins ýtrasta til að vinna gegn þeirri miklu vá sem plastmengun í sjó er. Ætlum við okkur að nýta auðlindir hafsins með þeim hætti sem verið hefur og jafnvel betur? Til þess að það sé hægt þarf að stunda rannsóknir á öllum þáttum virðiskeðju sjávarafurða, frá lífríki hafsins til veiða og vinnslu og á borð neytenda og svo það sem fellur til frá fiskvinnslum.

Hér byggir Matís á góðum grunni enda hefur fyrirtækið og forveri þess (Rannsóknastofnun fiskiðnaðarins) unnið þrekvirki ásamt samstarfsaðilum í greininni, í því að auka virði sjávarfangs með sjálfbærum hætti.

Oft var þörf en nú er nauðsyn að taka höndum saman og beita vísindunum til þess að koma í veg fyrir að lífríki sjávarins í kringum Ísland beri varanlegan skaða af. Við þurfum að rannsaka stöðuna, meta hættuna sem til staðar er og sjá jákvæðu tækifærin sem til staðar eru ef við stígum öflugt skref fram á við.

Áfram gakk!

Nýtt verkefni er nú rétt nýhafið hjá Hafrannsóknastofnun og Matís. Verkefnið nefnist eCAP og snýr að því að rekja loðnu með umhverfis erfðagreininum (eDNA).

eCAP miðar að því að nota DNA sem finnst í umhverfinu (hafinu) til að finna og rekja loðnu til að auka þekkingu á breyttri dreifingu hennar og til að bæta stofnstærðarmat og fiskveiðar á íslenskum hafsvæðum. Það mun gagnast íslenskum sjávarútvegi, veita nýjar og betri aðferðir við mat á stofnstærð og hjálpa til við að meta heildar leyfilegan afla. Einnig mun eCAP leiða til minni kolefnislosunar hjá íslenska flotanum þar sem reikna má með því að sigla þurfi minna í leit að loðnunni, ef markmið verkefnisins nást.  

Hafrannsóknastofnun, Rannsókna- og ráðgjafarstofnun hafs og vatna, stýrir verkefninu.

Verkefnið er styrkt af Tækniþróunarsjóði.

Nýtt verkefni er við það að hefjast hjá Matís og samstarfsaðilum. Verkefnið er einkar hagnýtt og snýr að endurhönnun og umbótum á blæðingar- og kælibúnaðinum Dreka sem framleiddur hefur verið af Micro Ryðfrí Smíði ehf. frá árinu 2012 en búnaðurinn hefur verið notaður um borð í skipum með góðum árangri.

Markmið verkefnisins snýr að því að auka hráefnagæði og einsleitni á afurðum með búnaði sem tryggir jafnframt einfaldan rekstur um borð og tekur lítið pláss í samanburði við aðrar sambærilegar lausnir. Til að ná þessum markmiðum er verkefninu ætlað að skila eftirfarandi þremur afurðum:

Endurhönnun á blæðingar- og eða kælibúnaðinum Dreka með sjálfvirkni í huga.

Hönnun á lóðréttum Dreka sem hægt er að koma fyrir milli dekkja og spara þannig verðmætt rými um borð og einnig skapast tækifæri til að bæta blóðtæmingu með auknum vökvaþrýsting í blæðingarferlinu.

Hönnun á nýrri lausn sem sameinar blæðingu og kælingu í eina samþættu. Þessar lausnir verða síðan prófaðar og niðurstöður þeirra munu nýtast við gerð markaðsefnis.

Samstarfsaðilar Matís í þessu verkefni eru Micro Ryðfrí Smíði ehf. og Skinney Þinganes.

Verkefnastjórn: Micro

Styrkur: Tækniþróunarsjóður

Mynd/picture: Magnús Óskarsson fyrir Matís

Ástand makríls sem veiddur er innan íslenskrar lögsögu veldur því að erfitt er að vinna hann. Rannsóknir á möguleikum tengdum flökun og geymslu á makríls sýna að dökkur vöðvi undir roði er viðkvæmur fyrir þráa. Markmið verkefnis sem nú er í gangi innan Matís er að meta möguleika á roðskurði makrílflaka og hvaða áhrif vinnslan hefur á gæði þeirra og stöðugleika. Það að fjarlægja roð og dökkan vöðva gæti skilað mun verðmætari flakaafurðum auk þess að skapa vettvang til þess að nýta hliðarhráefnið í verðmætar afurðir til manneldis.

Fortilraunir hafa sýnt að hægt er að fjarlægja roð og dökkan vöðva án þess að flakið fari illa, en mikla vinnu þarf að leggja í að aðlaga búnað, gera rannsóknir á stöðugleika roðlausra flaka ásamt því að leita leiða til að nýta það hliðarhráefni sem fellur frá við þá vinnslu. Að vinna makríl sem veiddur er innan íslenskrar lögsögu í hágæða roðlaus makrílflök og hliðarhráefni í aðrar virðisaukandi vörur getur skapað mikla verðmætaaukningu fyrir alla sem að koma, íslenskan sjávarútveg, þjóðina og umhverfið.

Verkefnið er styrkt af Tækniþróunarsjóði og samstarfsaðilar eru Háskóli Íslands, Síldarvinnslan og Ísfélag Vestmannaeyja.

Aukinn kraftur hefur færst í umræðuna um landbúnaðarmál undanfarið. Umræðan hefur meðal annars snúist um sýklalyfjaónæmar bakteríur í matvælum, örslátrun og áhættumat, svo fátt eitt sé nefnt. En hvernig standa Íslendingar þegar kemur að því að byggja upp vísindalega þekkingu á stöðu matvælaöryggis á Íslandi?

Árið 2014 réðst Matís, í samstarfi við BfR í Þýskalandi, Matvælastofnun, Atvinnuvega- og nýsköpunarráðuneytið og fleiri aðila, í framkvæmd verkefnisins Örugg Matvæli. Meginmarkið þess var uppbygging rannsóknainnviða til að hægt væri að m.a. að greina varnarefni í ávöxtum og grænmeti með betri hætti en áður. Alls eru í dag 187 varnarefni greinanleg með þeim búnaði sem Matís hefur yfir að ráða.

Tilgangur matvælalaganna er að tryggja, svo sem kostur er, gæði, öryggi og hollustu matvæla. Með uppfærslu laganna árið 2010, til samræmis við evrópska matvælalöggjöf frá 2002, var lögð mun ríkari áhersla á áhættumat og upplýsingamiðlun en áður var og gegna vísindaleg gögn lykilhlutverki í því samhengi. Hér að neðan má líta helstu upplýsingar um varnarefnamælingar síðustu ára sem birtar hafa verið í ársskýrslum Matvælastofnunar.

Nánari upplýsingar veita Vordís Baldursdóttir og Sveinn Margeirsson hjá Matís.

Umtalsverðar framfarir hafa orðið í þróun á geymsluílátum fyrir heilan ferskan fisk á síðustu áratugum. Karavæðingin sem hélt innreið sína á níunda áratugunum hefur til dæmis létt sjómönnum lífið svo um munar og gert það að verkum að mun skemmri tíma tekur að ganga frá aflanum niður í lest og landa honum. Kerin sem hafa verið hvað algengust eru hins vegar það stór að hætta er á að notkun þeirra hafi neikvæð áhrif á gæði aflans, ef ekki er rétt staðið að verki. 

Mikilvægt er því að vandað sé til verka við ísun og röðun í kerin, en vitað er að sá þrýstingur sem myndast á fisk sem er neðst í kerunum hefur áhrif á útlit, los og þyngdartap. Nýlega kom út skýrsla á vegum Matís þar sem velt er upp þeirri spurningu hverjir séu helstu kostir og gallar mismunandi flutningsumbúða fyrir heilan ferskan fisk og er þá sjónum aðallega beint að gámafiski, og hvort val á umbúðum hafi áhrif á gæði og verðmæti aflans.

Í skýrslunni er fjallað um útflutning á gámafiski, virðiskeðju gámafisks, þau ílát sem notuð hafa verið við geymslu og flutning á gámafiski, og þau atriði sem hafa ber í huga við frágang, geymslu og flutning á heilum ferskum fiski. Auk þess er stuttlega fjallað um samband verðs og gæða á afla sem seldur er á uppboðsmörkuðum.

Þá er einnig fjallað um tilraun sem gerð var með að flytja út gámafisk í fjórum mismunandi tegundum íláta, þar sem kanna átti hvort munir væru á gæðum, þyngdartapi og verðmætum aflans. Þessi tilraun gaf hins vegar ekki nægilega áreiðanlegar upplýsingar til að hægt sé að fullyrða eitthvað um hvort tegund flutningsíláta hafi áhrif á áðurnefnda þætti. Sú þróun sem verið hefur í framleiðslu og sölu á kerjum sýnir hins vegar að fleiri og fleiri útgerðir eru að velja minni ker, og ætti það því að vera góð vísbending um að stærð keranna skipti máli. Tilraunin sýndi hins vegar klárlega að það yrði verulegum erfiðleikum háð að ætla að kassavæða íslenska flotann að nýju. Íslenskir sjómenn eru orðnir vanir kerunum og hafa lítinn áhuga á að fara til baka; auk þess sem uppsetning í lestum er í dag hönnuð fyrir ker. Þar að auki er algengt að í afla íslenskra skipa séu fiskar sem passa einfaldlega ekki í þá kassa sem í boði eru, sökum stærðar. Það er hins vegar ekki loku fyrir það skotið að í einstaka tilfellum gætu kassar verið álitlegur kostur við útflutning á heilum ferskum fiski t.d. verðmætari afli eins og sólkola eða „skötuselsskott“.

Verkefnið var styrkt af AVS sjóðnum.

Mynd efst á síðu: Jónas R. Viðarsson

Hafkóngur (Neptunea despecta) er kuðungur sem líkist beitukóng, en er þó nokkuð stærri og heldur sig yfirleitt á meira dýpi. Talið er að hafkóngur sé í veiðanlegu magni víða hér við land og að stofninn þoli töluverða veiði. Hafrannsóknarstofnun hefur skráð upplýsingar um hafkóng úr humarleiðöngrum til fjölda ára sem benda til talsverðs þéttleika víða í kringum landið. 

Fyrirtækið Sægarpur á Grundarfirði hóf að kanna möguleikana á veiðum, vinnslu og markaðssetningu á hafkóngi árið 2012 og þegar Sægarpur fór í þrot 2013 tók fyrirtækið Royal Iceland við keflinu og hélt áfram tilraunum allt til ársins 2016. Matís aðstoðaði fyrirtækin við þessa vinnu, auk þess sem AVS sjóðurinn kom að fjármögnun. Nú hefur Matís gefið út skýrslu þar sem stiklað er á stóru á þeim tilraunum sem framkvæmdar voru og helstu niðurstöðum. 

Helstu niðurstöður kortlagningar útbreiðslu og tilraunaveiða voru heldur takmarkaðar, þar sem upplýsingar um hafkóng sem meðafla við aðrar veiðar eru af skornum skammti og tegundinni hefur verið gefinn lítill gaumur við rannsóknir Hafrannsóknarstofnunar. Tilraunaleiðangur sem verkefnið stóð fyrir skilaði einnig niðurstöðum sem ollu vonbrigðum, þrátt fyrir að sægbjúgnaplógur hafi verið dreginn á 29 stöðum þar sem talið var líklegt að von væri á hafkóngi.

Þar sem hafkóngur getur framleitt eitur (tetramine) snýst vinnsla á honum aðallega að því að tryggja að afurðirnar séu öruggar til neyslu. Niðurstöður vinnslutilrauna sýndu að unnt er að fjarlægja eiturkirtla hafkóngsins og að mögulegt er að mæla hvort tetramine finnist í afurðum, en það útheimtir hins vegar ærinn tilkostnað. Til að vel eigi að vera þarf að fjarlægja handvirkt kirtil og poka sem geymir eitrið.

Niðurstöður grunn-markaðskönnunar sem framkvæmd var bendir til að hægt sé að selja hafkóngsafurðir, þá sér í lagi á vel borgandi mörkuðum í Asíu. En þar sem hafkóngurinn er ekki vel þekktur á mörkuðum í Asíu og það er alltaf til staðar hætta á tetramine eitrunum, þá er markaðssetning á afurðunum miklum vandkvæðum bundin. Ljóst er því að þörf er á umtalsvert meiri rannsóknum í allri virðiskeðjunni áður en unnt er að fullyrða nokkuð um hvort og hve mikil tækifæri liggja í veiðum og vinnslu hafkóngs hér á landi.

Skýrsluna má nálgast á vef Matís.

9.-10. nóvember sl. var hugmyndakeppni, svokallað hakkaþon, um verðmætasköpun í virðiskeðju sauðfjár haldin í fyrsta sinn. Keppnin var kölluð Lambaþon en í Lambaþoni hafa keppendur 24 klukkustundir til þess að setja saman hugmyndir sem þeir fá svo þrjár mínútur til þess að kynna fyrir dómnefnd að loknum þessum 24 klukkustundum.

Alls skráðu sig 27 einstaklingar til leiks, einhverjir helltust úr lestinni en svo varð úr að fimm öflug lið kynntu hugmyndir sínar fyrir dómnefnd. Þess má einnig geta að fjöldinn allur af hugmyndum barst í tölvupósti á lambathon@matis.is og vonum við að þeir hugmyndasmiðir sjái sér fært að mæta á næsta ári. 

Að þessu sinni starfaði dómnefndin samkvæmt eftirfarandi gildum: 

• Hversu mikið eykst verðmætasköpun bónda sem hrindir hugmyndinni í framkvæmd? Hversu mikið ávinnst fyrir neytendur? 
• Felur hugmyndin í sér uppbyggjandi tillögur um starfsumhverfi bænda? 
• Felur hugmyndin í sé jákvæð umhverfisáhrif? 
• Felur hugmyndin í sér þróun nýrra vara eða þjónustu? Hugmyndir um markaðssetningu! 
• Slær hjarta liðsins með hugmyndinni? Efnafræðin, orkan og framsetningin! 

Dómnefnd skipuðu Guðjón Þorkelsson, sem var formaður hennar, Arnar Bjarnason, Bryndís Geirsdóttir, Gunnfríður Hreiðarsdóttir og Ragnheiður Héðinsdóttir.

Að Lambaþoni stóðu Matís, Landbúnaðarháskóli Íslands, Háskólinn á Bifröst, Landgræðslan, Ráðgjafarmiðstöð landbúnaðarins, Matvælastofnun, Landssamtök sauðfjárbænda, Samtök ungra bænda, Háskóli Íslands og Icelandic Lamb. 

Kynnum kindina

Hugmyndin sem sigraði fyrsta Lambaþonið var „kynnum kindina“ Meðlimir hópsins voru Arnþór Ævarsson, Magnea Jónasdóttir og Kári Gunnarsson. 

Aðdragandinn að sigurhugmyndinni var að Arnþór setti upp ljósmyndasýningu með portrett myndum af kindum hjá Magneu í Dalakaffi við Reykjadal í Ölfusi. Magnea og Arnþór eiga reyndar sitt hvora kindina í litlum búfjárstofni, sem var viðfangsefni sýningarinnar, á sveitabæ í Ölfusi þar sem Magnea býr ásamt eiginmanni sínum. Ferðamönnunum þótti sýningin stórkostleg og sumir trúðu því varla að kindurnar væru raunverulegar, sumir höfðu aldrei séð kindur á sínum ferðalögum um Ísland eða hreinlega ekki séð kind á ævinni. 

Ljósmyndasýningin og viðtökurnar gerðu þeim ljóst að þarna gæti verið um miklu stærri hugmynd að ræða á landsvísu þar sem sauðkindin er nýtt sem auðlind sauðfjárbændum til hagsbóta. “Kynnum kindina” gengur út á að kynna kindur sem aðdráttarafl fyrir ferðamenn og gefa ferðamönnum kost á að fræðast um og upplifa kindina með auðveldum hætti, svo sem með því að fylgjast með eða taka þátt í ýmsum störfum til sveita eða á viðburðum sem tengjast sauðfé. 

Þau útfærðu hugmyndina frekar á meðan á Lambaþoni stóð og gerðu að tillögu að vefkerfi undir vinnuheitinu “Sheepadvisor” sem að einhverju leyti væri hliðstætt vefkerfinu Tripadvisor sem flestir kannast við. Einnig kom fram sú hugmynd að mögulegt væri að tengja þetta við vefkerfið www.matarlandslagid.is. Matarlandslagið er gagnagrunnur sem Matís hefur þróað og getur boðið upp á ótal möguleika en er ekki full mótaður enn þá. Bændur gætu tengt sig við dreifnikort matarlandslagsins og sjálfir sett inn upplýsingar um vörur og/eða þjónustu. Í hugmyndinni að vefkerfinu Sheepadvisor gætu ferðamenn fengið yfirlit á landsvísu og bókað sauðfjártengda ferðaþjónustu, gistingu og fleira ásamt viðburðum sem eru á döfinni. Dæmi um það gætu verið útsýnisferðir eða gönguferðir á afréttum og að upplifa sauðburð, rúning, smölun, og að sjálfsögðu réttir. Bændur gætu tengt þetta frekar við annað sem þeir gætu haft á boðstólum, s.s. veitingar, gistingu eða sölu á ullarvörum, kjötvörum, handverki eða öðru. Bent var einnig á hliðstæður hjá sauðfjárbændum á Nýja Sjálandi. Á þennan hátt gætu þeir sauðfjárbændur sem hafa áhuga á ferðaþjónustu ráðið sínum vinnutíma í ferðaþjónustunni og sjálfir ákveðið hvað er boðið upp á og hvenær eftir því sem hentar á hverjum bæ fyrir sig. Vefkerfið gæti líka boðið upp á umbununakerfi með möguleikum fyrir umsagnir og einkunnargjöf í stíl við Tripadvisor. 

Kindin er svo miklu meira en bara kjöt og lopapeysur, hún er stór þáttur í menningu okkar og gangvart erlendum ferðamönnum eru dæmi um að kynni af kindinni hafi verið hápunktur Íslandsferðarinnar. Kindin jafnast því á við náttúruperlur landsins og er auðlind sem á að nýta og gera að vörumerki Íslands á alþjóðavísu. Sigurlið Lambaþons er þess fullvisst að fræðsla og aukin upplifun ferðamanna á íslensku sauðkindinni muni auka eftirspurn eftir öllum vörum og þjónustu tengdri íslensku sauðkindinni, bæta hag sauðfjárbænda og auka verðmæti í allri virðiskeðju sauðfjár.

Fjárborg í fjárhúsum

Árið 2007 stofnaði Hlédís Sveinsdóttir verkefnið kindur.is þar sem neytendum stóð til boða að kaupa sér eignar- eða fósturkind. Lagaumhverfið hefur breyst síðan þá og þess vegna eru núna að opnast dyr fyrir bændur til þess að auka enn frekar verðmætasköpun. Hugmyndin gengur út á að hver sem er geti keypt sér kind, haft hana í fóstri hjá bónda og orðið þar með „fjarbóndi“. Viðkomandi á kindina samkvæmt lögum en greiðir bóndanum gjald fyrir uppihaldi á kindinni mánaðarlega.

Bændur í Fjárborg geta boðið upp á hina ýmsu þjónustu fyrir eigendur kindanna líkt og kjötsúpudag, ættfræðiupplýsingar, myndir af kindinni reglulega, opinn dag í sauðburði, sútun á gæru, sláturgerð og margt fleira.

Fjárborg í fjárhúsum var hugmynd sem Hlédís Sveinsdóttir, Sólveig Bjarnar Reynisdóttir og Elín Guðnadóttir unnu með.

Verðlaunaféð – stýrð beit í skógi er allra hagur

Skógarlambið skjólsins nýtur 

af skógi sem að vex í dag 

Grasið sem og birkið bítur 

búskapur í allra hag

Verkefnahugmynd um fé sem nýtir beit í skógarbotni er getur verið næringarríkara og meira af á flatareiningu en í úthögum. Skógur, kominn yfir fyrstu uppvaxtarárin, nýtir örveruflóru (og hugsanlega einhverja næringu líka) sem fellur til í formi lífræns úrgangs (lambaspörð) og fé heldur niðri samkeppnisgróðri.  Létt beitarálag getur styrkt rótakerfi botngróðurs og jarðvegsrof er hverfandi (Á ekki við um ofbeit). Fé nýtur góðs af tuggu botngróðurs, fallþungi lamba er meiri, sem gefur auka pening í sölu. Sé skógurinn uppkvistaður (sem er nánast skilyrði) þá er umgengni um skóginn til fyrirmyndar og fallegur til útivistar. Féð sækir í skóg, það vita allir. Ef það fengi að ganga í skógi þá er smölun á fjalli er óþörf. Fé sem bætir landgæði ætti að heilla kaupandann. Lengri sláturtíð þýðir nýslátrun yfir lengri tíma. Skógur bindur kolefni og og breytir rýru landi í ríkt. Grunnvatn hreinsast og jafnara rennsli er á því yfir árið, minni hætta á hamförum.  Vel hirtir skógar er aðdráttarafl fyrir mannfólk, ekki síður en sauðfé. 

Hlynur Gauti Sigurðsson, Sæmundur Kr. Þorvaldsson, Sighvatur Jón Þórarinsson og Guðríður Baldvinsdóttir unnu að hugmyndinni.

Græna lambið

Græna lambið er vottun sem er tekin út af viðurkenndum eftirlitsaðilum.  

Vottunin tryggir: 

• Heilnæma og holla vöru. 
• Sjálfbærni á búunum sem dýrin eru alin upp. 
• Góða velferð á skepnunum. 

• Kolefnishlutlaust lambakjöt. 
• Niðurbrjótanlegar umbúðir. 
• Lágmarks sýklalyfjanotkun. 
• Byggir á hugmyndinni um fyrirmyndar kúabú 

Vottunin er ekki eingöngu hugsuð fyrir fé heldur einnig allar þær vörur sem mæta stöðlum Græna lambsins mega fá stimpilinn, þrátt fyrir að framleiða ekki lambakjöt. T.d grænmeti á borð við tómata, gúrkur, papriku, gulrætur og kartöflur. Svínabú (t.d þau bú sem framleiða eigin fóður). Hænsnabú sem nota íslenskt hráefni til fóðrunar. Hestabú ætluð til undaneldis (t.d. blóðmerabæir).  

Að Græna lambinu stóðu þau Sóley Erna Sigurgeirsdóttir, Steinþór Logi Arnarsson, Sunna Þórarinsdóttir og Ísak Jökulsson. 

Woolpa

Verkefnið framtíðarsýn fyrir Íslensku sauðkindina fólst meðal annars í því að hvetja til nýjunga í faginu og þverfaglegs samstarfs bænda og hönnuða. Þegar úr ullinni er gefin aukin virðing verður úr henni aukið virði. Með því að horfa á möguleika Íslensku ullarinnar og kosti frekar en galla þá eru ótal möguleikar í boði því ullin er harðgerð, hlý, einangrandi, vatnsfráhrindandi og hún andar. Hópur útskrifaðra nemenda úr hönnun frá Listaháskóla Íslands kynnti hugmyndir af fatnaði, fylgihlutum og skóm sem allt var unnið eingöngu úr Íslenskri ull sem var þurrþæfð. 

Að Woolpu stóðu Margrét Arna Vilhjálmsdóttir, Kristín Soffía Þorsteinsdóttir, Bjarmi Fannar Irmuson, Þórður Jörundarson og Ari Jónsson.