Höfundur: admin

Á fundinum verður m.a. fjallað um hvort lífrænn landbúnaður sé valkostur á Íslandi. Fundurinn hefst kl. 12:45 og stendur til kl. 17:00.

Á fundinum verður reynt að varpa ljósi á ýmsar hliðar lífræns landbúnaðar. Eru lífrænar afurðir hollari en aðrar? Valda framleiðsluaðferðirnar minni skaða á umhverfinu en ef um hefðbundinn landbúnað væri að ræða? Nær lífrænn landbúnaður betur að uppfylla óskir neytenda hvað varðar dýravelferð? Á málþinginu verður reynt að leita svara við þessum spurningum og ótal öðrum.

Dr. Áslaug Helgadóttir, aðstoðarrektor rannsóknamála, Landbúnaðarháskóla Íslands setur fundinn og Einar K. Guðfinnsson sjávarútvegs- og landbúnaðarráðherra ávarpar fundarmenn. Fundarstjóri verður Dr. Sjöfn Sigurgísladóttir, forstjóri Matís.

Kristján Oddsson, bóndi á Neðra- Hálsi í Kjós flytur erindi sem hann nefnir Lífræn framleiðsla: Fyrir hvern og hvers vegna? Kristján fjallar fyrst og fremst um lífræna mjólkurframleiðslu sem viðskiptahugmynd – kosti þess og galla að stunda lífræna mjólkurframleiðslu. Þá mun dr. Guðni Þorvaldsson, dósent við Landbúnaðarháskóla Íslands gera grein fyrir upphafi og tilurð lífræns landbúnaðar ásamt þeirri hugmyndafræði sem þar liggur að baki. Hann ætlar að skoða hvort lífræn ræktun, eins og hún er kynnt nú um stundir, byggi á öðrum grunni en hugmyndafræði frumkvöðlanna. 

Runólfur Sigursveinsson, ráðunautur hjá Búnaðarsambandi Suðurlands fjallar um reglugerð um lífræna framleiðslu landbúnaðarafurða og merkingar og dr. Ólafur Dýrmundsson, ráðunautur hjá Bændasamtökum Íslands flytur erindi sem hann nefnir Skilyrði  fyrir lífrænan landbúnað á Íslandi en þar verður einkum fjallað um líffræðileg skilyrði til slíks búskapar hér á landi með hliðsjón af frjósemi jarðvegs, loftslagi, velferð búfjár og búgreinum svo dæmi séu nefnd. Jafnframt  mun Ólafur víkja stuttlega að stuðningi sem bændur eiga kost á til aðlögunar að lífrænum búskap. 

Dr. Holger Kirchmann, prófessor við landbúnaðarháskólann, Uppsölum flytur erindi þar sem hann ber saman uppskeru, kolefnisbindingu, útskolun næringarefna og orkunotkun í lífrænum og hefðbundunum landbúnaði. 

Grétar Hrafn Harðarson, lektor við Landbúnaðarháskóla Íslands flytur erindi sem hann nefndir  Samanburður  á heilsufari og velferð búfjár og öryggi afurða í lífrænum og hefðbundnum landbúnaði.  Í erindinu ætlar Grétar Hrafn  að fjalla um hugsanlegar breytingar á tíðni framleiðslusjúkdóma þegar breytt er yfir í lífrænan landbúnað og hvernig bregðast megi við með fyrirbyggjandi aðgerðum.  Þá ræðir Grétar Hrafn um hugsanlegan mun á hollustu afurða búfjár við lífrænar aðstæður. 

Að lokum mun dr. Daði Már Kristófersson, hagfræðingur hjá Hagfræðistofnun H.Í. flytja erindi sem hann nefnir Hagfræði lífræns landbúnaðar.

 Þegar flutningi erinda lýkur verða fyrirspurnir og pallborðsumræður.

MmmmmSeafood er heiti á verkefni sem Norræna nýsköpunarmiðstöðin (Nordisk InnovationsCenter) styrkir. Líklega má þýða heiti verkefnisins sem “Nammifiskur” á íslensku, en tilgangur þess er einmitt að auka áhuga ungs fólks á fiski og sjávarafurðum.

Þrátt fyrir að sífellt fleiri rannsóknir sýni fram á góð áhrif fiskneyslu á heilsu fer fiskneysla minnkandi meðal ungs fólks. Matís hefur á undanförnum árum unnið að rannsóknum á fiskneyslu ungs fólks.

Það eru reyndar ekki bara Íslendingar sem hafa áhyggjur af þessari óheillaþróun og árið 2007 var komið á samstarfsverkefni Íslendinga, Norðmanna og Dana sem ætlað er að styrkja norrænan sjávarútveg með því að þróa nýjar neytendavænar vöruhugmyndir fyrir ungt fólk og ungar fjölskyldur til að auka neyslu hágæðasjávarfangs, bæði heima og heiman (t.d. í skólamötuneytum).

Til þess að ná þessu markmiði verður stofnað net (Nordic Seafood Network -NSN), sem í eru 31 þátttakendur frá Noregi, Danmörku og Íslandi. Samstarfsnetið samanstendur af níu fiskframleiðendum, fimm smásölum og veitingahúsum,  fjórum markaðsfyritækjum, fimm frá stjórnvöldum og borgum, tveimur aðilum frá mötuneytiskeðjum, einum matarhönnuði og fimm matvælarannsóknastofnunum.

Nú stendur yfir á Matís tveggja daga fundur í verkefninu , en auk fyrirtækisins eru íslenskir þátttakendur Lýðheilsustöð, Fylgifiskar og Menntasvið Reykjavíkurborgar.

Á myndinni má sjá þátttakendur á fundinum, sem fram fer á Skúlagötu 4. 

Eitt af þeim verkefnum sem unnið er að á Vinnslu- og vöruþróunarsviði Matís kallast Kælibót. Markmið þess er að stuðla að innleiðingu bestu þekkingar og verklags fyrir kælingu og ferlastýringar fyrir fiskafurðir til að tryggja gæðaeiginleika, rekjanleika og öryggi hráefnis og afurða, og stuðla að hagnýtingu þessara upplýsinga fyrir íslenska framleiðendur á mörkuðum sínum.

Vitað er að hröð og örugg kæling sjávarafla viðheldur betur gæðum, lengir geymsluþol og eykur þar með verðmæti sjávarafurða. Á síðastliðnum áratugum hefur aukin athygli beinst að fljótandi og dælanlegum ísmiðlum, sem í daglegu tali eru oftast kallaðir krapa- eða vökvaís. Um er að ræða blöndu vökva (vatns, saltvatns eða sjávar) og ískristalla af kornastærð u.þ.b. 0,005 – 1 mm. Vegna saltinnihaldsins er frostmark krapa- og vökvaíss lægra en 0 °C, sem stuðlar að hraðari kælingu en með hefðbundnum flöguís eins og oft hefur verið sýnt fram á með tilraunum.

Í verkefninu voru gerðar samanburðartilraunir á kælihraða og kæligetu (hversu vel kælimiðillinn viðheldur kælingu) mismunandi tegunda dælanlegra ísmiðla og flöguíss. Þeir mismunandi kælimiðlar, sem voru notaðir í tilraununum, voru eftirtaldir: ómulinn flöguís, mulinn flöguís, vökvaís frá Optimar (“Optim-Ice”), krapaís frá Skaganum (“Flow-Ice”), vökvaís frá Crytec (“Bubble Slurry Ice”) og saltvatn.  Fylgst var nákvæmlega með umhverfishitastigi og því stýrt í tilraununum til að lágmarka möguleg áhrif þess.  Bæði var fylgst með þróun hitastigs í ufsa í kælingu og geymslu auk þess sem sívalningur úr agar næringaræti var kældur í mismunandi ísmiðlum. 

Megin niðurstöður tilraunanna er að hitastig kælimiðilsins skiptir mestu máli fyrir kælihraða. Mikilvægi jafnrar dreifingar kælimiðilsins kom berlega í ljós en kornastærð vökva/krapaíss er ekki jafn mikilvægur eiginleiki.  Miðað við hitastigsmælingar, sem voru gerðar í verkefninu, þá virðist flöguís vera hentugri en fljótandi ís til geymslu á fiski að því gefnu að geymslan sé lengri en u.þ.b. 3 dagar. 

Línurit sem sýnir mismunandi kælihraða (pdf-skjal)

Verkefnið var styrkt af Tækniþróunarsjóði Rannís og AVS.

Unnið hefur verið að því að bæta tækjabúnað hjá Matís á Ísafirði. Á Vestfjörðum er mikil áhersla lögð á fiskeldi, einkum þorskeldi í sjó og þar stundar Matís öflugt rannsóknar- og þróunarstaf í góðu samstarfi við fyrirtæki á svæðinu.

Matís stefnir að því að verða leiðandi á sviði umhverfisrannsókna í tengslum við fiskeldi, enda er nauðsynlegt að fylgjast með álagi á umhverfið af völdum fiskeldis. Nú er verið að taka í notkun búnað hjá Matís á Ísafirði, til að taka kvikmyndir neðansjávar.

Vitað er að eldisfiskur nýtir ekki allt það fóður sem honum er gefið og safnast það þá fyrir á sjávarbotni og getur valdið mengun. Einnig er vitað að þorskur hrygnir í sjókvíunum og því er líklegt að frjóvguð hrogn berist út í umhverfið, þótt ekki hafi ennþá verið sýnt fram á neikvæða blöndun erfðaefnis. Að hindra hrygningu í sjóeldiskvíum væri því mjög mikilvægt skref í þá átt að gera eldi að umhverfisvænum iðnaði með bættri nýtingu fóðurs sem leiðir til þess að minna fóður fellur til botns undir kvíum

Búnaðurinn gerir það kleift að fylgjast nákvæmlega með samspili, atferli fiska og umhverfi í fiskeldistilraunum Matís í Álftafirði. Hægt verður að skoða myndirnar í tölvu úr fjarlægð. Búnaðurinn opnar einnig nýja möguleika svo sem að fylgjast með hliðarbúgreinum eins og kræklingarækt í nágrenni fiskeldiskvíanna.

Búnaðurinn var keyptur í samstarfi við Hafrannsóknastofnun annars vegar og hins vegar Álfsfell ehf sem er fyrirtæki í þorskeldi. Rannís veitti styrk til kaupanna.

Á myndinni má sjá Dr. Þorleif Ágústsson, verkefnastjóra hjá Matís á Ísafirði, með neðansjávarmyndavélina.

Eins og sagt var frá hér í síðustu viku héldu Matís og Matvælastofnun (MAST) sameiginlega á Hótel Hilton Nordica þ. 16. apríl.
Margir áhugaverðir fyrirlestrar voru fluttir og nú eru glærurnar frá þeim öllum aðgengilegar hér á vef Matís.

DAGSKRÁ:

Ávarp Einars K. Guðfinnssonar, sjávarútvegs- og landbúnaðarráðherra

Sjöfn Sigurgísladóttir, forstjóri Matís. – Ávarp

Jón Gíslason, forstjóri MAST. – Ávarp

Alisdair Wotherspoon, Food Standards Agency (FSA), UK. Food Safety – Global trade and new challanges in Food Safety.

Franklín Georgsson, Matís. Matarsjúkdómar á Íslandi – þróun á Íslandi, helstu hættur og samanburður við aðrar þjóðir.

Jón Gíslason, MAST. Innleiðing á heildarlöggjöf EU á sviði matvæla – þýðing fyrir Ísland og matvælaöryggi.

Rúnar Gíslason, Kokkarnir ehf. – Stóreldhús – öryggi við matreiðslu og þjónustu í stórveislum.

Friðrik Valur Karlsson, Friðrik V. – Uppruni hráefnis á veitingastöðum.

Guðmundur Heiðar Gunnarsson, Matís. – Staðbundin matvælaframleiðsla – tækifæri og ógnir.

Reynir Eiríksson, Norðlenska. – Mikilvægi rekjanleika fyrir öryggi matvæla.

Davíð Gíslason, ofnæmislæknir. – Fæðuofnæmi og fæðuóþol.

Helga Gunnlaugsdóttir, Matís. – Íslenskt umhverfi og aðskotaefni.

Laugardaginn 19. apríl var haldið á Ísafirði málþing um matartengda ferðaþjónustu. Markmiðið með málþinginu var að ræða leiðir til að þróa matarferðamennsku á Vestfjörðum sem skilar sér í auknum fjölda ferðamanna til svæðisins og notkun á staðbundnu hráefni.

Einnig var markmið málþingsins að ná saman áhugafólki um þetta málefni úr fjórðungnum og fá það til að hefja samvinnu. Jón Gunnar Schram hjá Matís á Ísafirði átti frumkvæðið að málþinginu en auk hans vann Ásgerður Þorleifsdóttir hjá Atvinnuþróunarfélagi Vestfjarða að undirbúningi, ásamt Jónu Símoníu Bjarnadóttur, Heimi Hanssyni og Finnboga Bernódussyni í undirbúningsnefndinni.

Þátttakendur komu víða að af Vestfjörðum. Flutt voru fróðleg erindi um reynsluna frá öðrum landshlutum og um stöðuna á Vestfjörum. Starfsmenn Matís fluttu þrjú erindi: Þóra Valsdóttir fjallaði um þróun vara úr staðbundnu hráefni og matarhönnun og Ólafur Reykdal gerði grein fyrir efnainnihaldi og sérstöðu vestfirsks matar.

Þingið var haldið í Edinborgarhúsinu, sem er stærsta timburhús landsins, en það hefur verið gert upp á skemmtilegan hátt.

Á myndinni er Soffía Gústafsdóttir sem hélt erindi um Vestfirskar sælkeraslóðir.

Fjölmenni var á ráðstefnunni Matur, öryggi og heilsa, sameiginlegri ráðstefnu Matís og Matvælastofnunar (MAST), sem fram fór á Hótel Hilton Nordica í dag, 16. apríl. Talið er að hátt í 200 hafi verið á ráðstefnunni þegar mest var.

Svo margir sóttu ráðstefnuna að margir urðu að standa fram að kaffipásu, en þá var hægt bæta við sætum. Margir góðir fyrirlesarar fluttu erindi á ráðstefnunni, og verður vonandi hægt að skoða glærur frá þeim hér á næstunni. Á meðan verður látið nægja að birta nokkrar myndir af ráðstefnugestum. 

Mjólkur- og sojaprótein hafa lengi verið notuð með góðum árangri í matvælaiðnaði. Vaxandi markaður er fyrir prótein, og veltir hann milljörðum Bandaríkjadala árlega á heimsvísu. Algengustu prótein sem notuð eru í matvælaiðnaði eru bæði unnin úr dýra- og jurtaríkinu. Lengi hefur verið vitað að í fiski er að finna gæðaprótein, en af ýmsum ástæðum hefur reynst erfiðara að nýta þau sem íblöndunarefni í matvæli heldur en fyrrgreindu próteinin. Nýjar rannsóknir Matís kunna e.t.v. að breyta því.

Sojaprótein eru algengastu jurtapróteinin í dag og mysuprótein algengustu dýrapróteinin. Kasein, gelatín og þurrkaðar eggjahvítur koma þar á eftir. Þrátt fyrir vísbendingar um ýmsa ágæta vinnslueiginleika fiskpróteina þá eru aðferðir við einangrun og hreinsun skemmra á veg komnar en fyrir jurta- og mjólkurprótein. Fiskpróteinin geta því ekki enn keppt við fyrrgreindu próteinin sem hjálparefni í tilbúin matvæli.

Rannsóknir Matís
Ný tækni, sem Matís hefur þróað, hefur gert það mögulegt að einangra og hreinsa fiskprótein úr afskurði sem fellur til við hefðbundna flakavinnslu. Próteinin er síðan hægt að nota til að bæta nýtingu í flakavinnslu og einnig í tilbúnar vörur eins og fiskibollur og djúpsteiktan fisk. Vaxandi markaður er einnig fyrir vörur sem unnar eru með ensímum, örsíun og annari tækni. Þessi markaður byggir á ýmsum heilsusamlegum eiginleikum fiskpróteinanna og afurða unnum úr þeim.

Árið 2005 stofnaði Rannsóknastofnun fiskiðnaðarins (Rf) fyrirtækið Iceprótein ehf til að framleiða og selja vörur úr fiskpróteinum til notkunar bæði í hefðbundna fiskvinnslu og í heilsuvörur. Verkefnið ‘Markaðir fyrir fiskprótein’  sem hófst það ár var samstarfsverkefni Rf (nú Matís) og Iceprótein ehf.  Það gekk út á að kortleggja markaði og kanna vörur með fiskpróteinum og efnum unnum úr þeim til að leggja grunn að stefnu, uppbyggingu og markaðstengslum fyrirtækisins. 

Nýlega kom út lokaskýrsla Matís í verkefninu (Skýrsla Matís 07-08), en hún hefst á almennri úttekt á próteinum á matvælamarkaði, þ.e. mismunandi gerðum próteina og markaðshlutdeild þeirra. Síðan er gerð grein fyrir helstu vörum með fiskpróteinum, þ.e. fiskmjöli, fiskpróteinþykkni, surimi, isolati, fiskmeltu, fisksósu, bragðefnum, gelatíni, fæðubótarefnum og heilsutengdum eiginleikum þeirra.

Skýrsluhöfundar segja að þrátt fyrir vísbendingar um ýmsa ágæta vinnslueiginleika fiskpróteina þá séu aðferðir við einangrun og hreinsun skemmra á veg komnar en fyrir jurta- og mjólkurprótein.  Fiskpróteinin geta því ekki ennþá keppt við þau sem hjálparefni í tilbúin matvæli.

Fiskprótein gegn offitu?
Hins vegar eru góðar líkur á að þróa megi fleiri fæðubótarefni úr vatnsrofnum fiskpróteinum (VFP), t.d. til að draga úr blóðþrýstingi eða til að auka varnir líkamans gegn álagi. Talið er að jafnvel megi nota ákveðnar próteinvörur til að stýra matarlyst í baráttunni gegn offitu.  Auk þessa þá eru vörur á markaðnum til að lækka blóðsykurstuðull (e. glycemic index).

Markaður fyrir slíkar vörur úr fiskpróteinum er ekki stór en mun væntanlega vaxa á næstu árum, auk þess sem tækifæri felast í að nota hefðbundnar framleiðsluaðferðir, s.s. gerjun, til að auka lífvirknieiginleika VFP og nota þau í vörur sem neytendur þekkja nú þegar.  Þannig eru miklar líkur á að saltlitlar fisksósur og fiskbragðefni með sérhannaða lífvirka eiginleika verði á boðstólunum í framtíðinni.  Þetta byggist þó að hluta á því að heilsufullyrðingarnar fáist viðurkenndar. Til þess þarf viðamiklar og kostnaðarsamar rannsóknir sem bæði opinberir aðilar og fyrirtæki þurfa að fjármagna.